Μέσα στον κατακλυσμό των μηνυμάτων που με τόση ευκολία μεταδίδονται χάρις στις τελευταίες τεχνολογίες θα μπορούσε ένας παρατηρητής να σκιαγραφήσει τα γεγονότα στη διεθνή σφαίρα. Διαφαίνεται ότι μια γιγαντομαχία βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στα μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα που ελέγχονται από μία μικρή μειονότητα κατόχων αποθεμάτων φυσικών πόρων του πλανήτη και των κυβερνήσεων μεγάλων κρατών οι οποίες έχουν χάσει τον έλεγχο αυτής της μειονότητας αφού κατάφερε εγκαίρως να επιχειρεί εκτός κανόνων και ελέγχου λόγω της παγκοσμιοποίησης του συστήματος της. Κατά τραγική συγκυρία η Ελληνική κοινωνία με τον τρόπο που διαχειριστικέ την οικονομία της τα τελευταία τριάντα χρόνια σχεδόν εθελοντικά βρέθηκε στη μέση αυτής της σύρραξης σαν το πρώτο ινδικό χοιρίδιο με ελάχιστες δυνατότητες να επηρεάσει τις εξελίξεις αλλά απλώς για να υποφέρει τις συνέπειες της. [1], [2]. Το πείραμα αφορά στην προσπάθεια αυτής της μειονότητας να καταστρέψει μία κυρίαρχη χώρα σαν παράδειγμα, όπως κατέστρεφε βιομηχανικούς κολοσσούς παλαιότερα, απειλώντας έτσι κράτη δια τις συνέπειες προσπαθειών τους να τους ελέγξουν.
Αλλά ακόμη και αυτή η διάσταση της πραγματικότητας για την χώρα μας δεν είναι απολύτως αναγκαίο να μας οδηγεί σε λάθος κατευθύνσεις για δράση. Ακούσαμε τις σειρήνες των ΜΜΕ. Υποπέσαμε σαν άτομα στο βαρύτατο αμάρτημα του άκρατου καταναλωτισμού. Χάσαμε τον ηθικό μας προσανατολισμό. Η κατάσταση είναι τραγική, τα περιθώρια να επηρεάσουμε τα γεγονότα φαίνονται σχεδόν ανύπαρκτα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσφερθούμε από μόνοι μας μαζί με τα παιδιά μας για θυσία στον νεοφιλελευθερισμό. Ένα έθνος έχει και άλλες διαστάσεις αντοχής πέρα από τα οικονομικά μεγέθη όπως τα μετράνε οι σύγχρονοι οικονομολόγοι. Στην ιστορία μας έχουμε πολεμήσει σε παρόμοιες συνθήκες και επιζήσαμε. Οι πατεράδες μας φαγάνα πολλές φορές λαχανίδες και κρεμμύδια και αυτό πρέπει να το πάρει σαν μήνυμα αυτή η μειονότητα που μας στοχεύει. Ακόμα και ένα ινδικό χοιρίδιο που τράφηκε με τροφή που του πρόσφεραν απέξω για τα πειράματα αν είχε θέληση θα μπορούσε να αδυνατίσει μέχρι πέτσας η μέχρι θανάτου με την ελπίδα ότι όσο γίνεται ποιο ευέλικτο και απείθαρχο ίσως μπορέσει ξεφύγει από την φυλακή του. Γιατί σήμερα η Ελληνική κοινωνία ζει μέσα σε μια τέτοια φυλακή και οι μόνες διαφαινόμενες ελπίδες της είναι, να ξεφύγει απολοιπωμένη αλλά δυναμική και ανανεωμένη, να προκαλέσει το ξύπνημα των άλλων χοιριδίων που ακολουθούν και ο Θεός της Ελλάδος. [3]
Δυστυχώς όμως τα μηνύματα από παντού δείχνουν μια Ελληνική κοινωνία η οποία αρνείται επίμονα να δει αυτήν πραγματικότητα. Δεν βλέπουμε η δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πόσο εθελοντικά παχύναμε για να μας διαλέξουν για τα πρώτα πειράματα. Δείχνουμε να μην δεχόμαστε την παραμικρή απώλεια βάρους. Πιστεύουμε ότι να μας τρέφουν άλλοι είναι δικαίωμα μας. Δεν βλέπουμε τον λόγο να πεινάσουμε για να χάσουμε βάρος. Ο κάθε ένας πιστεύει ότι άλλο μέρος του χοιριδίου θα υποφέρει η και θα πεθάνει. Και έτσι δεν αναγνωρίζουμε την ανάγκη να ενωθούμε και να πολεμήσουμε μαζί. Είναι σαν να προδίδουμε συλλογικά τους προγόνους μας και τα παιδιά μας.
Αυτή την άρνηση την συναντάμε παντού. Τα κόμματα καυγαδίζουν για το ποιος θα κυβερνήσει ενώ η χώρα είναι στο χείλος της καταστροφής, τα συνδικάτα πολεμούν κάθε προσπάθεια ορθολογιστικότερης διαχείρισης της εθνικών πόρων, το εκπαιδευτικό σύστημα πολεμά κάθε προσπάθεια ανανέωσης του, η δημόσια διοίκηση κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της ανύπαρκτης αποτελεσματικότητας της, οι έχοντες κάθε μορφής φοροδιαφεύγουν, η οικογένεια βρίσκεται σε διάλυση, το άτομο παραμένει ουσιαστικά βυθισμένο στην πολυθρόνα του. Ακόμη και οι ‘αγανακτισμένοι’, χωρίς πυξίδα πραγματικότητας, παρασύρονται από τα κύματα του λαϊκισμού και ζητούν να προχωρήσει η χώρα προς την πλήρη εξαθλίωση της.
Φοβούμαι ότι βαίνουμε ταχύτατα προς βίαιες εξελίξεις. Μόνον με το θαύμα της αφύπνισης του απλού πολίτη, που θα πρέπει από τις πλατείες να ζητήσει την απομάκρυνση του πολίτικου κατεστημένου και την λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης, ακόμη μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια, για την διαχείριση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα, υπάρχει ακόμα μια μικρή ελπίδα για το χοιρίδιο της Ελληνικής κοινωνίας να βγει από την φυλακή έστω και αδύνατο αλλά ζωντανό και ελπίζον.
Κ. Βλαχοδήμος
Πηγές
3 ΤΟ ΒΗΜΑ 25.6.2011,‘Βοηθήστε την Ελλάδα να σωθεί’=πολιτισμός» .
No comments:
Post a Comment