Featured post

Η ψωροκώσταινα και η μπότα των κατακτητών

Του Κ.Π.Βλαχοδήμου Κανείς εύκολα μπορεί να παραδεχτεί ότι έξοδος από το τέλμα που έχει βυθιστεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ελληνικής κ...

18 March 2018

Στον καθρέφτη χωρίς παρωπίδες …..





Παρακολουθώντας στο μέτρο του δυνατού, από την ξενιτειά που βρίσκομαι από χρόνια, τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα νοιώθω την ανάγκη να κοινωνήσω  μερικές σκέψεις για όσους θα κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά. Είναι σκέψεις απλού γέροντα, χωρίς μεγάλες περγαμηνές γνώσης και που η μοίρα του σαν Έλληνα με την ανάγκη επιβίωσης εξοστράκισε, όπως τόσους άλλους σε κάθε γενιά, σε μια φιλόξενη ξένη χώρα.

Από την ίδρυση του νέο-ελληνικού κράτους με τα κινήματα, τις δικτατορίες, τις διεστραμμένες και τις σπάνιες αληθινές σύγχρονες δημοκρατίες, ένα στοιχείο συνυπάρχει σαν καταραμένος θεμέλιος λίθος και μάλιστα σε μεσανατολικό βαθμό; η διαφθορά και διαπλοκή της ηγετικής ελίτ και του κρατικού μηχανισμού. Είναι κάτι που όλοι μας μπαίνοντας στον κόσμο θεωρούμε σαν ανήθικο, καταστρεπτικό αλλά δεδομένο και για πολλούς προφανώς επικερδές. Δεν χρειάζεται άλλωστε και πολύ μόρφωση για να πάρει κανείς μια τέτοια θέση. Και αποδεικνύεται ότι οι ηθικοί μας φραγμοί είναι πολύ ασθενείς για να αντέξουν στον πειρασμό για πολλούς να συμμετάσχουν στην καταλήστευση του κρατικού κορβανά. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν είναι μόνον υλικά τα μέσα εξαγοράς συνειδήσεων. Υπάρχουν και τα οφίτσια και η δόξα της αναγνώρισης

Μέχρι τώρα, επιβιώσαμε, παρά αυτό το στοιχείο, σαν συνέχεια και χάριν ενός διεθνούς Ελληνισμού, μέσα σε έναν κρατικό μηχανισμό που δεν εναρμονίζεται μαζί του, αντίθετα βαθμιαία αποκόπτεται από αυτόν, καθώς η ταυτότητα του διαφοροποιείται συνεχώς με στοιχεία αλλότρια. Αλλά η παγκόσμια σκηνή αλλάζει ριζικά και οι γειτονιές  απειλούν. Κοινωνίες χωρίς αδιάβλητα θεμέλια, διαυγή ταυτότητα και όραμα για συνεισφορά σ αυτήν την σκηνή είναι καταδικασμένες να περάσουν στα βιβλία της ιστορίας και πολύ φοβάμαι ότι και η σύγχρονη Ελληνική διατρέχει πολύ σοβαρό κίνδυνο να της συμβεί κάτι τέτοιο.

Σε παρόμοιες εξελίξεις δεν είναι σκόπιμο να πετάμε στα σύννεφα νομίζοντας ότι κάποια άλλη δύναμη θα φέρει τα πράγματα όπως ο καθένας μας επιθυμεί. Δεν υπάρχει άλλος που θα προστατεύσει τα συμφέροντα της κοινωνίας μας όπως είναι σήμερα εξασφαλίζοντας μέλλον για τους απογόνους μας. Δεν υπάρχει άλλος να μας απαλλάξει από τον βούρκο της διαπλοκής και διαφθοράς. Ο κάθε ένας μας χωρίς εξαίρεση και όλοι μαζί έχουμε υποχρέωση να το πράξουμε.

Ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα αντικρούσει ότι πολλά από τα παραπάνω τα βρίσκει σχεδόν καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης οι στις διατριβές ανθρώπων από τον πνευματικό κόσμο. Και θα είναι μια σωστή παρατήρηση μόνο που το πρίσμα θεώρησης συνήθως διαφέρει.

Το ζητούμενο είναι δυστυχώς, πόσοι συμπολίτες μας βλέπουν και συμφωνούν με αυτήν την εικόνα. Πόσοι θεωρούν ότι τους αφορά και πόσοι προσφέρονται να ενεργοποιηθούν για να απαλλαγεί η κοινωνία μας από αυτό το καρκίνωμα που έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού και κυριολεκτικά τρώει τις σάρκες της.

Τα μηνύματα από παντού είναι αποκαρδιωτικά.

Το κυριότερο και ίσως ο γόρδιος δεσμός είναι από την πολιτική μόρφωση. Την προσφέρει ένα σύστημα χτισμένο για πολλά χρόνια σε ιδεολογίες άχρωμης λαϊκής μάζας και που εκμαιεύτηκε από έναν πνευματικό κόσμο που διεφθάρη για εφήμερη δόξα. Ένα σύστημα  εχθρικό προς εθνικές παραδόσεις ήθη και έθιμα, που έχει κατακυριεύσει την πνευματική μας ελίτ και  συστηματικά αποκόπτει το έθνος από τις παραδόσεις και την πραγματική του ταυτότητα, αυτά που του επέτρεψαν να επιζήσει για αιώνες. Η ζημιά που έχει προκληθεί σε σχετικά σύντομο χρονικά διάστημα είναι τεράστια με άμεσο κίνδυνο την εξαφάνιση της οντότητας που ονομάζουμε Ελληνική κοινωνία. Και οι συνέπειες σε όλο το κοινωνικό σύνολο γίνονται προφανείς. Απάθεια και μοιρολατρία.

Ας κοιτάξουμε την κοινωνική πρόνοια. Το τελευταίο επεισόδιο για τα φάρμακα αποτελεί μέρος σειράς σκανδάλων στην υγεία. Πόσοι, εκτός από τους εμπλεκομένους  άραγε διαφωνούν για την άθλια κατάσταση, το ζοφερό της μέλλον και τις τρομακτικές συνέπειες στην οικονομία. Η χώρα, εφόσον παραμείνει ανεξάρτητη, έχει δεσμευθεί χειροπόδαρα για γενιές. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα πληρώνουν τις αμαρτίες μας.

Η εσωτερική μας ασφάλεια έχει τραυματιστεί καίρια. Οι πολίτες υπομένουν την μοίρα τους. Σειρά κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα την παρούσα, ανέχτηκαν για κομματικές σκοπιμότητες το ρίζωμα αντικοινωνικών οργανώσεων από όλο το ιδεολογικό φάσμα, που έχουν απώτερο σκοπό την κατάλυση του κράτους δικαίου. Τα παραδείγματα πολυάριθμα και γνωστά σε όλους, όπως και η ανοχή του πολιτικού κατεστημένου η η αδυναμία του να τις αντιμετωπίσει. Και οι συνθήκες για να απωλέσουμε μεγάλο μέρος της νεολαίας μας σε τέτοια μορφώματα δραματικές.

Η εξωτερική μας ασφάλεια δείχνει σημάδια σοβαρών δομικών αδυναμιών. Η οικονομικής μας ένδεια επηρεάζει αποφασιστικά την συγκρότηση σύγχρονης υλικής υποδομής; αλλά η σημαντικότερη αδυναμία αφορά στις δυνατότητες της κοινωνίας να επανδρώσει και υποστηρίξει ψυχικά τις ένοπλες δυνάμεις και το δυναμικό άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Άφρονές πολιτικές τις έχουν ουσιαστικά αποξενώσει από το κοινωνικό σώμα. Μια απλή διερεύνηση αυτού του τομέα δείχνει το βαθμό απογοήτευσης.

Η κατάντια της οικονομίας είναι το προτιμητέο θέμα των μέσων ενημέρωσης και οι πολιτικοί αρέσκονται να εντρυφούν σε φιλολογίες γύρω της μια και ο εξωτερικός παράγον είναι ο καθοδηγητής των εξελίξεων, ιδίως τελευταία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα προβλήματα του τομέα είναι υπέρογκα, τα περισσότερα σαν συνέπιες αφρόνων  πολιτικών σε άλλους τομείς αλλά δεν είναι τα πλέον κρίσιμα. Καθώς η καρδιά της οικονομικής δύναμης μιας κοινωνίας είναι ο βαθμός αξιοπιστίας της, είναι άλλοι οι τομείς, ορισμένοι αναφέρονται ποιο πάνω, που πρέπει να αναδομηθούν για να ορθοποδήσει η αξιοπιστία και η οικονομία.

Υπάρχουν σημαντικά μηνύματα και από άλλους χώρους όπως η προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς που, καταβεβλημένα από τον ρόλο της διαπλοκής και διαφθοράς είναι πλημμυρισμένοι από απογοήτευση και μοιρολατρία.

Ξαναρχόμαστε λοιπόν στον πολίτη, γιατί όλα αυτά τα μηνύματα περιγράφουν ένα πρόβλημα που είναι πρωτίστως και αποκλειστικά δικό του και έχουν μακροχρόνιο ορίζοντα για να ευδοκιμήσουν. Είναι ο μόνος που  μπορεί να ενεργήσει ριζικά στην βάση για να επιλυθεί. Δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγεί από την ευθύνη. Χωρίς την ενεργό συμμετοχή του κανείς δεν έχει συμφέρον  βελτίωσης.

Τέτοια συμμετοχή δεν είναι αφήγημα επιστημονικής φαντασίας, Αφορά ενέργειες που για τον σημερινό πολίτη είναι εφικτές, αλλά απαιτούν θέληση, αποφασιστικότητα και κόπους πάνω από τα βάρη της απάνθρωπης μάχης για επιβίωση. Και έχουν και πολύτιμο κίνητρο. Την πελώρια πρόκληση για μια καλύτερη τύχη για τους απογόνους του.

Να λοιπόν τέτοιες ενέργειες.

Πρώτα να κοιτάξει μοναχός στον καθρέφτη του έχοντας υπόψιν τα παρά πάνω και να διερωτηθεί εμβριθώς και ειλικρινά:

Πόσα αναγνωρίζει;

Με ποια συμφωνεί η διαφωνεί;

Που μπορεί να συνεισφέρει;

Να ερευνήσει πως μπορεί να συνεισφέρει;

Μετά να αποφασίσει, στην πολιτική πραγματικότητα, αν θα υποστηρίξει υπάρχοντα πολιτικό σχηματισμό η θα ρίξει λευκό ψηφοδέλτιο, δείχνοντας ότι δεν συμφωνεί με τα προτεινόμενα; ανοίγοντας έτσι προοπτικές για νέες πολιτικές δυνάμεις, με καλύτερες ισορροπίες προσώπων με δυναμισμό και ηγετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με προϊόντα πολιτικών σωλήνων, να εμπλακούν.

Και κυρίως να καταλάβει ότι δεν έχει δικαίωμα να απόσχει της εκλογικής διαδικασίας. Μια τέτοια πράξη υπό τις παρούσες συνθήκες είναι το απόλυτο πολιτικής ανευθυνότητας και η κύρια τροφή του καρκινώματος της διαπλοκής και διαφθοράς.

Και τελικά ένα μήνυμα για τον αναγνώστη αυτού του πονήματος: Εάν εμείς δεν κάνουμε προσπάθεια αυτό το μήνυμα να μεταδοθεί στους συμπολίτες μας, κανένας από τους κρατούντες δεν έχει συμφέρον να το κάνει.



Κ.Π.Βλαχοδήμος                                        Βρυξέλλες 18 3 2018