Έξι
χρόνια έχουν περάσει που η χώρα βρίσκεται μέσα στον τυφώνα της κρίσης. Μιας
κρίσης που έχει αποσαφηνιστεί σαν υπαρξιακή για το έθνος, καθώς έχει προ πολλού
αποκαλυφθεί ότι τα θεμέλια της δεν είναι
επιφανειακά στον χώρο των οικονομικών δραστηριοτήτων αλλά βαθύτατα και αφορούν
την συνοχή της κοινωνίας, τις ηθικές της αρχές και την ίδια της την ταυτότητα. Συμπαθούντες
παρατηρητές, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, παλεύουν στο μέτρο των ικανοτήτων
τους, να προσφέρουν απόψεις για τα
συμβαίνοντα και τρόπους για να διορθωθούν τα πράγματα. Ιδέες για να ανανεωθεί
το ηγετικό κατεστημένο της χώρας μια και λίγοι αμφιβάλλουν για την αδυναμία του
να προσφέρει ένα σχέδιο εθνικής ανάκαμψης που να μπορεί ακολούθως να εφαρμόσει.
Όλοι συμφωνούν ότι η κοινωνία η ίδια, που γεννά και προβάλλει αυτό το κατεστημένο, έχει διαβρωθεί σε τέτοιο
βαθμό που το μέλλον της να προβάλλει ζοφερό.
