Looking at reality straight in the eyes

Many in Greece today debate the effectiveness or otherwise of grandiose political decisions to save the nation but when it comes to expected participation of the ordinary citizen they tend to shy away. Very few underline the need for a fundamental change of attitude of the individual. They avoid delving because they know how difficult it is to effect such change.

A lot of positive economic activity in specific sectors such as hi-tech, that indicates an important potential for rapid recovery, is under way but it is sidelined by the media as it is the good news, not appropriate for the current climate of doom. Yet, it is a reminder that Greece is not Bangladesh as some suggested. So, there should be hope. But the fundamental challenge is still for the ordinary citizen to look at reality straight in the eyes. It is the key to open the door to this future of hope and healthy development on a harsh, difficult, long but unique path; with fewer but sufficient physical and manpower resources for a decent presence in Europe and the wider world.

There is a need for the ordinary citizen to comprehend the reality of today that calls for a huge effort to act. The message must be simple but substantive and intelligible. It must be flexible to adjust for each individual. The agents for its transmission are the more informed citizens but mainly the few respected intellectuals that should emerge from the cloudy world of their ideas and join the daily labour of ordinary citizens in order to communicate with them. The intellectual world has an obligation towards society which nourishes them and now looks up on them to create new leading signals of hope as the old ones have completely dried up.

The substance of the message is relatively simple. The nation passes a period of survival. Everyone can verify it looking around him and comparing with memories he received from his parents and more from his grandparents. To do this is not to turn back but to realise what went wrong with him. Everyone will draw his own conclusions but all will begin from the same reality. In this process he will see very clearly his own responsibilities. He will assess his shared responsibility as he sold his political conscience in order to place somebody in public administration, as he remained apathetic in massive spread of corruption practices, as he did not fulfil his financial obligations to the state because almost everybody else was doing the same and as in so many other cases. And finally decide and become ready to pay for these practices that destroyed the functioning of a fair and just society.

Starting from the inner circle of the family and close friends it is not difficult to see the consequences of the degradation of the core of social cohesion of Greek society. This powerful pillar which helped many previous generations to survive under tremendously difficult conditions of poverty and need, much more difficult than the current ones, was decomposed today on the altar of ruthless consumerism.

In the area of training and education it is not difficult to compare the training of citizens for the production needs of the country until the decade of 60s, when the activity of an agent of a foreign company was in its infancy with the current image of the highest level of university graduates, near zero local productive capacity with parallel gigantism of imports and mercantilism. Or, it is not difficult to see the collapse of quality of products and services offered from the country’s meagre natural resources such as agriculture, tourism and shipping; and more importantly the collapse of moral principles of a traditionally slender and conservative society.

Further out, in the workplace is not difficult to see the radical difference between the hard work for a wager which had as value the survival of the family then and one million plus officials of the public sector today who through their pervert unionised structures offer very little and are rewarded with fat compensation.

And finally, in the political arena it is not difficult to compare politicians who were dying penniless for the sake of their country with the modern image of an implicated politician with non-existent moral and national values who ends together with his tentacles in business and the media having in their possession large wealth from public coffers without any effective control.

Some “informed” commentators consider adequate understanding from the ordinary citizen of this situation as given but they are not right. Unless there is a sparkle of hope it is humane, as long as the edifice has not collapsed altogether, for a desperate person refusing to see a dead-end, staying inert and praying in isolation and despair for the impossible. Without guidance he defies logic posing his obligation to look deeper and in detail to the future under these conditions and what it entails for him and his children. This is why a wake up message to face reality and act is crucial at this stage.

A Greek by his nature and influence of the environment is a spirited and resourceful person. There is no attempt to placate here. This assessment has come many times by foreign anthropologists who complement it always with the endless list of weaknesses of the race. And recognize the continuity of the race from these characteristics. With this resourcefulness the Greek should be able to perceive the message of reality if it is thus presented as well as the need to participate in the affairs of common interest by actively supporting policies that deal effectively with current challenges. Indeed staring reality in the eyes will show immediately the direction for such policies. In summary they are:

-Overhaul of public administration at a shape, size and quality according to the size of the country, its creative potential and the level of social development of the nation.

-Complete overhaul of education system with two main strategic priorities. A medium term concerning the education of youth in order to cope with the current realities in a globalised world, armed above all with the invaluable national tradition. And an immediate one for the effective retraining of a large part of society that will face the challenge of professional reorientation as economic structures will be fundamentally reviewed and extremely useful human resources will be released, in particular by the public sector.

-Introduction of a national framework for economic development of the creative forces of society that must not be confused with plans for the development of a state controlled monster as until today which drove the country to the bottom of the productivity list worldwide.

-Creation of a social security network for the weakest and particularly poor pensioners, unemployed and people with disabilities.

-Establishment of immigration plan compatible with trends in other countries of the European Union with main aim to prevent immigration of our irreplaceable youth and full social integration of foreigners who have the potential to contribute to development and who want to settle in Greece under clear rules and regulations.

-Implementation of an effective procedure requiring all citizens, with priority cases of flagrant abuse of public wealth, to declare the sources of their wealth and review their dealing with fiscal authorities through the years.

-Effective programme for the registration and management of public property and other usurped national resources currently inaccessible to ensure the means for the implementation of the above.

In conclusion, it is imperative for the ordinary citizen to absorb this message of hope and become an active member in the common. To build his real public churches in order to impose his will that has been neglected so much because of his own apathy. He must realise that despondent, depressed, defeatist and isolated will be lost. Being an active member of a tightly knit family, a church of citizens, a healthy labour movement that must be rebuilt from its foundations and a cohesive Greek society as a whole has the power to decide about his future, difficult, lengthy and poor but decent. He must participate in building this specific vision if he wants to save his own future, of his children and of his country.

K. P. Vlahodimos

16 O1 2011

Κοιτάζοντας την πραγματικότητα κατάματα

Τόσο πολλοί σήμερα ασχολούνται με την ορθότητα σε μεγαλόπνοές πολιτικές αποφάσεις για τη σωτηρία του έθνους και συνήθως όταν φτάσουν στο πως ενεργεί ο απλός πολίτης για όλα αυτά του χαϊδεύουν τα αυτιά. Πολύ λίγοι υπογραμμίζουν την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας του ατόμου χωρίς να εμβαθύνουν γιατί ξέρουν πόσο δύσκολη είναι. Εν τούτοις, παρόλο ότι η Ελλάδα δεν είναι Μπανγκλαντές, η θεμελιώδης πρόκληση για το έθνος είναι ο απλός πολίτης να δει την πραγματικότητα κατάματα. Είναι το κλειδί που μπορεί να ανοίξει την πόρτα προς ένα μέλλον ελπίδας και υγιούς ανάπτυξης της κοινωνίας πάνω σε ένα τραχύ, δύσκολο, μακρύ αλλά μοναδικό μονοπάτι; με λιγότερα αλλά αρκετά φυσικά και πνευματικά αγαθά αλλά και μια αξιοπρεπή παρουσία στην Ευρώπη και τον ευρύτερο κόσμο.


Είναι ανάγκη ο απλός πολίτης να αντιληφτεί την πραγματικότητα της σήμερον και χρειάζεται τεράστια προσπάθεια γι αυτό. Το μήνυμα πρέπει να είναι απλό αλλά μεστό και να γίνει καταληπτό. Πρέπει να είναι ευέλικτο για να προσαρμόζεται για το κάθε άτομο. Οι φορείς για την μετάδοση του είναι οι ποιο ενημερωμένοι πολίτες αλλά κυρίως τα λιγοστά σεβαστά στελέχη του πνευματικού κόσμου της χώρας που πρέπει να βγουν αυτό το διάστημα από τον κόσμο των ιδεών τους και να κατέβουν στον καθημερινό μόχθο του απλού πολίτη για να επικοινωνήσουν μαζί του. Ο πνευματικός κόσμος έχει υποχρέωση στην κοινωνία που τον γαλουχεί και προσβλέπει να γεννήσει ηγετικά μηνύματα ελπίδας που έχουν τελείως στερέψει.

Η ουσία το μηνύματος είναι σχετικά απλή. Το έθνος περνάει περίοδο επιβίωσης και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο απλός πολίτης κοιτάζοντας γύρω του και συγκρίνοντας με μνήμες που όλοι πήραν από τους γονείς τους και κυρίως από τους παππούδες τους. Όχι για να γυρίσει πίσω αλλά για να αντιληφτεί τι πήγε στραβά με τον ίδιο. Ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αλλά θα ξεκινήσει από την ίδια πραγματικότητα. Σε αυτήν την διαδικασία θα δει ξεκάθαρα τις ευθύνες του. Θα αξιολογήσει την συνυπευθυνότητα του, γιατί πούλησε την πολιτική του συνείδηση για να βολέψει κάποιον, γιατί έμεινε απαθείς στην γιγάντωση συνήθειών εκμαυλισμού, γιατί δεν ξεπλήρωσε τις οικονομικές υποχρεώσεις του προς το δημόσιο επειδή το έκαναν οι άλλοι πολλοί και τόσα άλλα. Και τέλος θα αποφασίσει να επιστρέψει αυτά τα σχετικά πλεονεκτήματα που κατέστρεψαν την λειτουργία μιας δίκαιης κοινωνίας.

Αρχίζοντας από τον στενό κύκλο της οικογένειας και των στενών φίλων δεν είναι δύσκολο να δει τις συνέπειες της αποδόμησης του πυρήνα της κοινωνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Αυτού του δυναμικού πυλώνα που βοήθησε τόσες προηγούμενες γενεές να επιβιώσουν κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες ανέχειας και που αποσυνετέθει σήμερα στο βωμό του αδυσώπητου καταναλωτισμού.

Στον χώρο της μόρφωσης και παιδείας δεν είναι δύσκολο να συγκρίνει την κατάρτιση των πολιτών για τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας μέχρι τη δεκαετία του εξήντα, όταν η δραστηριότητα του αντιπροσώπου ξένων οίκων ήταν στα σπάργανα με την σημερινή εικόνα του μηδενικού παραγωγικού δυναμικού με παράλληλο γιγαντισμό του μεταπρατισμού και εισαγωγών. Η δεν είναι δύσκολο να δει την καταρράκωση της ποιότητας των προσφερομένων προϊόντων και υπηρεσιών από την χρήση των πενιχρών μας φυσικών πόρων όπως είναι η γεωργία, ο τουρισμός και η ναυτιλία. Και ακόμη ποιο σημαντικά την καταβαράθρωση των ηθών μιας παραδοσιακά ισχνής και συντηρητικής κοινωνίας.

Ποιο πέρα, στον χώρο της εργασίας δεν είναι δύσκολο να δει την ριζική διαφορά ανάμεσα στη σκληρή δουλειά για το μεροκάματο που είχε σαν αξία την επιβίωση της οικογένειας τότε και του ενός εκατομμυρίου συν υπαλλήλων του δημόσιου τομέα που μέσα από συντεχνιακά μορφώματα αποδίδουν ελάχιστα και αμείβονται με παχυλούς μισθούς.

Και τέλος στον πολιτικό στίβο δεν είναι δυνατόν να μη συγκρίνει τους πολιτικούς που πέθαιναν στην ψάθα για το καλό της πατρίδας με την σύγχρονη εικόνα του διαπλεκόμενου πολίτικου με μηδενικά εθνικά και ηθικά ερείσματα που καταλήγει αυτός και τα πλοκάμια του σε κατοχή πελώριας περιουσίας από δημόσιους πόρους χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο.

Μερικοί `ενήμεροι` θεωρούν τέτοιες διαπιστώσεις από τον απλό πολίτη ως δεδομένες αλλά δεν έχουν δίκαιο. Εκτός αν υπάρχει έναυσμα ελπίδας είναι ανθρώπινο, όσο το οικοδόμημα δεν κατέρρευσε τελείως, το απελπισμένο άτομο να αρνείται να δει, να αδρανεί και να προσεύχεται σε απομόνωση και απόγνωση.

Ό Έλληνας είναι από την φύση του και την επίδραση του περιβάλλοντος που ζει ένας οξύνους και ευρηματικός άνθρωπος. Εδώ δεν επιχειρείται κολακεία. Η εκτίμηση αυτή έχει έρθει πολλές φορές από ξένους ανθρωπολόγους που την συμπληρώνουν πάντα με την ατελείωτη λίστα των αδυναμιών της φυλής. Και αναγνωρίζουν την συνέχεια της φυλής από αυτά τα χαρακτηριστικά. Με αυτήν την οξύνοια μπορεί να συλλάβει το μήνυμα της πραγματικότητας αν του παρουσιαστεί ανάγλυφη και την ανάγκη να συμμετάσχει στα κοινά υποστηρίζοντας ενεργά πολιτικές που αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά αυτή την πρόκληση. Άλλωστε μια τέτοια πραγματικότητα θα δείξει αμέσως τους άξονες για τέτοιες πολιτικές. Συνοπτικά είναι:

~Εκ βάθρων αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης σε ένα σχήμα, μέγεθος και ποιότητα ανάλογα με το μέγεθος της χώρας, το δημιουργικό της δυναμικό και το επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης του Έθνους.

~Πλήρης αναμόρφωση της παιδείας με δύο βασικούς στρατηγικούς άξονες. Έναν μεσοχρόνιο που αφορά στην μόρφωση της νεολαίας για να αντιμετωπίσει την σημερινή πραγματικότητα σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, οπλισμένη πάνω από όλα με την ανεκτίμητης αξίας εθνική μας παράδοση. Και έναν αμέσου ανάγκης για την αποτελεσματική επιμόρφωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που θα αντιμετωπίσει την πρόκληση επαγγελματικού αναπροσανατολισμού καθώς οι οικονομικές δομές θα αναθεωρούνται εκ βάθρων και εξαιρετικά χρήσιμοι ανθρωπινοί πόροι θα απελευθερώνονται ιδίως από τον δημόσιο τομέα.

~Δημιουργία εθνικού πλαισίου οικονομικής ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας που δεν πρέπει να συγχέεται με σχέδια ανάπτυξης του κρατικού τέρατος όπως γίνεται μέχρι σήμερα και που μας κατέταξε στον πυθμένα της λίστας παραγωγικότητας παγκόσμια.

~Δημιουργία διχτυού κοινωνικής ασφάλισης για τους αδύνατους και ιδιαίτερα φτωχούς συνταξιούχους, ανέργους και άτομα με ειδικές ανάγκες, Ειδική μέριμνα για επιχειρηματίες που προσπαθούν αλλά αστοχούν.

~Συγκρότηση σχεδίου μετανάστευσης συμβατό με τις τάσεις στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριους άξονες αποτροπή μετανάστευσης της αναντικατάστατης νεολαίας μας και την πλήρη κοινωνική απορρόφηση ξένων που έχουν το δυναμικό να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη και που εγκαθίστανται στην Ελλάδα κάτω από καθαρούς κανόνες.

~Εφαρμογή μίας αποτελεσματικής διαδικασίας πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες με προτεραιότητα κραυγαλέες περιπτώσεις κατάχρησης δημόσιου χρήματος και νεοπλουτισμού.

~Αποτελεσματικό σχέδιο σύλληψης και διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και άλλων καταχρασμένων οικονομικών πηγών που σήμερα βρίσκονται στο απυρόβλητο προς εξασφάλιση πόρων για την εφαρμογή των ανωτέρω.

Εν κατακλείδι, είναι απόλυτη ανάγκη ο απλός πολίτης να πάρει αυτό το μήνυμα, που είναι μήνυμα ελπίδας και να γίνει ενεργό μέλος στα κοινά. Να κτίσει τις πραγματικές εκκλησίες του για να επιβάλλει την θέληση του που τόσο πολύ έχει παραμεληθεί λόγω της δικής του απαθείας. Πρέπει να αντιληφτεί ότι απελπισμένος, μοιρολάτρης, ηττοπαθείς και απομονωμένος θα χαθεί. Όντας ενεργό μέλος μιας δεμένης οικογένειας, μιας εκκλησίας των πολιτών, ενός υγιούς εργατικού κινήματος που πρέπει να ξανακτίσει εκ βάθρων και της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολο της έχει τη δύναμη να αποφασίζει για το μέλλον του, δύσκολου, μακρινού και φτωχού αλλά αξιοπρεπούς. Πρέπει να δράσει άμεσα γι αυτό το συγκεκριμένο όραμα, ενεργά και με περίσκεψη αν θέλει να σώσει το μέλλον το δικό του, των παιδιών του και της κοινωνίας.

Κ.Π.Βλαχοδήμος

27 12 2010

Ένα απλό βήμα ελπίδας

Καθώς η Κυβέρνηση, κάτω από ασφυκτικές πιέσεις από παντού, προσπαθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας προς τους ξένους και να πραγματοποιήσει κάποιο σχέδιο ανάπτυξης χωρίς να χάσει τον εσωτερικό έλεγχο, αγκομαχεί από την έλλειψη συντονισμού που προέρχεται από τις αντιδράσεις στο βαθύ εσωτερικό της που βλέπει πόσο κινδυνεύει. Αλλά υπάρχει κατά την γνώμη μας επίσης κάποιος άλλος χώρος κρίσιμης αδυναμίας όσο σύρεται από το άρμα των μέσων ενημέρωσης που εκμεταλλεύεται τα παραπάνω.


Αναφερόμαστε στον τρόπο που επικοινωνεί υπεύθυνα με τον πολίτη για να τον κρατήσει ενήμερο για την πορεία που ακόλουθη με την πολιτική της, τους κεντρικούς στόχους και την σχετική πρόοδο. Οι κύριοι άξονες είναι γνωστοί στους γενικά ενημερωμένους, ακόμη και τα βασικά συστατικά τους. Αφορούν θέματα απτά που από την αβεβαιότητα εφαρμογή τους η όχι προκύπτουν ασαφείς πολιτικάντικες δηλώσεις και μακροοικονομικά μεγέθη που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Έτσι και αλλιώς οι άξονες μας έχουν επιβληθεί και είναι με απλά λόγια:

~Εκ βάθρων αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης σε ένα σχήμα, μέγεθος και ποιότητα ανάλογα με το μέγεθος της χώρας, το δημιουργικό της δυναμικό και το επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης του Έθνους.

~Πλήρης αναμόρφωση της παιδείας με δύο βασικούς στρατηγικούς άξονες. Έναν μεσοχρόνιο που αφορά στην μόρφωση της νεολαίας για να αντιμετωπίσει την σημερινή πραγματικότητα σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, οπλισμένη πάνω από όλα με την ανεκτίμητης αξίας εθνική μας παράδοση. Και έναν αμέσου ανάγκης για την αποτελεσματική επιμόρφωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που θα αντιμετωπίσει την πρόκληση επαγγελματικού αναπροσανατολισμού καθώς οι οικονομικές δομές θα αναθεωρούνται εκ βάθρων και εξαιρετικά χρήσιμοι ανθρωπινοί πόροι θα απελευθερώνονται ιδίως από τον δημόσιο τομέα.

~Δημιουργία εθνικού πλαισίου οικονομικής ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας που δεν πρέπει να συγχέεται με σχέδια ανάπτυξης του κρατικού τέρατος όπως γίνεται μέχρι σήμερα και που μας κατέταξε στον πυθμένα της λίστας παραγωγικότητας παγκόσμια.

~Δημιουργία διχτυού κοινωνικής ασφάλισης για τους αδύνατους και ιδιαίτερα φτωχούς συνταξιούχους, ανέργους και άτομα με ειδικές ανάγκες, Ειδική μέριμνα για επιχειρηματίες που προσπαθούν αλλά αστοχούν.

~Συγκρότηση σχεδίου μετανάστευσης συμβατό με τις τάσεις στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριους άξονες αποτροπή μετανάστευσης της αναντικατάστατης νεολαίας μας και την πλήρη κοινωνική απορρόφηση ξένων που έχουν το δυναμικό να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη και που εγκαθίστανται στην Ελλάδα κάτω από καθαρούς κανόνες.

~Εφαρμογή μίας αποτελεσματικής διαδικασίας πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες με προτεραιότητα κραυγαλέες περιπτώσεις κατάχρησης δημόσιου χρήματος και νεοπλουτισμού.

~Αποτελεσματικό σχέδιο σύλληψης και διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και άλλων καταχρασμένων οικονομικών πηγών που σήμερα βρίσκονται στο απυρόβλητο προς εξασφάλιση πόρων για την εφαρμογή των ανωτέρω.

Για όλα αυτά βεβαίως ο μέσος πολίτης βρίσκεται σε σύγχυση και αυτό γιατί τα μέσα ενημέρωσης και πολλοί παραθυρόβιοι πολιτικοί προκειμένου να διακριθούν διαστρεβλώνουν τα πάντα.

Η Κυβέρνηση οφείλει στην κατάσταση ανάγκης που βρίσκεται η χώρα να εγκαταστήσει ιδιαίτερους διαύλους επικοινωνίας για την υπεύθυνη ενημέρωση του πολίτη από συγκεκριμένες πηγές σχετικά με την πολιτική της, τους κεντρικούς στόχους και την σχετική πρόοδο. Το σύστημα αυτό πρέπει να γίνει γνωστό στον πολίτη. Η γλώσσα και το περιεχόμενο των μηνυμάτων θα πρέπει να είναι τέτοια που να μπορεί ο απλός άνθρωπος να παρακολουθήσει. Διαστρέβλωση των μηνυμάτων αυτού του συστήματος να διώκεται αλλά σχολιασμός από τους πολίτες συμπεριλαμβανομένων και των μέσων να είναι απολύτως ελεύθερος.

Για κάθε στόχο μια περιοδική ενημέρωση να περιέχει τα εξής βασικά στοιχεία:

~Σαφή προσδιορισμό του στόχου.

~Τον προβλεπόμενο χρονικό ορίζοντα επίτευξης του.

~Χρονοδιάγραμμα με τα προβλεπόμενα βήματα προόδου.

~Πραγματική πρόοδο την στιγμή της περιοδικής ενημέρωσης.

~Λαμβανόμενα μέτρα για αναδιάταξη σε περίπτωση παρεκτροπών.

~Επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο.

Παίρνοντας σαν παράδειγμα την δημόσια διοίκηση μια περιοδική ενημέρωση θα περιελάμβανε τα εξής:

~Για κάθε υπηρεσία, όπως ένα Υπουργείο τις αλλαγές στο μέγεθος και την ποιοτική κατανομή του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού από εκεί που βρίσκεται σήμερα και που θα καταλήξει

~Την ημερομηνία που αυτές οι αλλαγές θα έχουν επιτελεσθεί

~ Ένα σαφές προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα προόδου

~Την πραγματική πρόοδο σε σχέση με την πρόβλεψη

~Τα μέτρα που λαμβάνονται για απαραίτητες αλλαγές προς επίτευξη του στόχου εγκαίρως.

~Επιπτώσεις της προόδου και των παρακλήσεων στους πολίτες.

Η δυσκολία για την κυβέρνηση να ακολουθήσει μια τέτοια διαδικασία δεν υποτιμάται αλλά μια επιτυχημένη προσπάθεια για τέτοια ενημέρωση του πολίτη που τον κάνει κοινωνό των πραγματικών δυσκολιών αλλά και του εμφυσάει την ελπίδα είναι ένα ισχυρότατο όπλο στα χέρια της για να διαχειριστεί τις γιγαντούμενες πιέσεις κοινωνικών διαταραχών.

Global exotic finance engineering-Humanity’s aggressive cancer

Here is a non-economist observer’s view.


Less than two generations ago banking was still carried out on principles established through thousands of years. Institutions, then identified as banks, were channelling savings of ordinary people and institutions such as pension funds to finance industry and services in an efficient manner rewarding the savers as well as the users of these savings and retaining an honourable commission for this. The instrument of money was used for this purpose. Financing of economic activity was closely regulated and efficiently supervised. In periods were this supervision was poor, financial crises, some of them severe, occurred but given the relative simplicity of the edifice we called then “the market” effective corrective action was possible at bearing cost.

It was mainly at the beginning of the sixties’, with the appearance of exotic products of financial engineering helped with the computer technological revolution, that humanity started building the easily recognised today aggressive tumour on its body. These products intervene in the steps of movement of funds from the saver to the user. They are creating gains in making money from money flows violating the essence of its purpose. In speculating on the links, using other people’s money, have raised the art of such risk taking onto an absurdly complicated market beyond reach of the common saver. In this game the main depositors of the appropriate expertise, major banks with global coverage, built a network of institutions to cloud the view and succeeded in acquiring the tolerance of the political establishments at a price. The senior staffs in these organisations hold today an immense power of influence and being human have arranged for them vestigial rewards that demonstrate often in a provocative way. They have become an example for any highly intelligent and willing youngster aspiring to follow. Their unconditional support comes from a special minority of plutocracy that profit out of this activity and for which moral standards have vanished a long time ago.

Soon after the appearance of such products at national levels, the financial world, driven from its main centre in Wall Street, moved far ahead of economics and politics, rapidly building on the back of traditional global financing an exotic network with long term perspective. This network, through speculative games, started manipulating all kinds of instruments reaching the current stage where they are able to very effectively attack sovereign debt and currencies of nations and event powerful groups of nations like the EU. The word “markets” became a mystical symbol beyond the control of any single government and where enormous amounts of real wealth sinks in and disappears in the coffers of the few. Even G-20, the bravest attempt to global governance to date, is in a sense held at ransom under the threat of economic collapse via squeeze of financial flows. Their attempts to regulate this cancerous sector are to say the least mediocre. Given the global reach of the controllers of global exotic financial engineering any single government, even of the most powerful state is seen as powerless.

It is this kind of imbalance of global development between exotic finance and other human activity that gives the impression that humanity is building an aggressive tumour on its body that eventually will destroy it. Probably the defenders of this activity dream of a different humanity and their role in it but it will be the ruins of the existing one.

Unfortunately, there are plenty of signs that aggressive financial innovation is advancing. Riding on the current crisis of the world economy, being its major cause and albeit the desperate pleas of the social side, exotic financing finds little obstruction. Experience of the last three years has demonstrated clearly that with highly intelligent and non-emotional professionals with low morality barriers, supported by a very small minority of super rich with diminished social responsibility, it has acquired such an amount of power of control that succeeded in preventing any effective political intervention; after all the advisors to political leaders very often emanate from this world of finance.

There might still be ways to proceed in tackling this grave threat. One is political leadership on a global scale with the use of existing or new international platforms such as the UN and the G-20. Unfortunately given prevailing cultural realities political leadership seems unlikely to project dominant personalities on a global scale that will have the power and will to face the challenge.

This observer believes that, under the circumstances the main responsibility for action in social self-defence and perhaps the only ray of hope, however utopian, lies with civil society. It is only by a powerful global network on this side and with the help of new communications technologies that humanity would force the political will for the elimination of the tumour, if it is not already too late. And for the development and effectiveness of such a network from its current embryonic state people with resources and reasonable moral standards must bring in the required support.

There are fundamental question for an open debate beyond the usual technicalities that experts of exotic finance present. Is this group of products really necessary? Why the system of financial flows has largely worked up until the Second World War without them? What are the gains to humanity in using them? What are the losses in not using them?

K.P. Vlahodimos, Optir Executive Coaching

December 2010