Όταν το Τέλος Γίνεται Ορατό

Κανείς θα ήταν ευτυχής αν αυτή η διαπίστωση ήταν λανθασμένη αλλά όλες οι ενδείξεις την υποστηρίζουν. Ακόμη και τα μεγάλα ΜΜΕ που είναι γνωστά για τους δεσμούς τους με το πολιτικό κατεστημένο αρχίζουν να αποστασιοποιούνται σαν να πηδούν από το βυθιζόμενο καράβι Ελληνική Δημοκρατία. Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει.

Πέρα από όλους τους λαϊκισμούς και τις κυβερνητικές φωνασκίες καμία από τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα δεν τηρείται και η ομάδα των τεχνοκρατών που μας επιβλέπει απεχώρησε τελευταία με σαφή πρόθεση να ενεργοποιήσει τους πολιτικούς μηχανισμούς που βρίσκονται πίσω της για μια νέα θεώρηση εναλλακτικών κινήσεων όπου πλέον η περίπτωση να εγκαταλειφτεί η Ελλάδα στην τύχη της είναι προφανής όσον και επίπονη για αυτούς. Το οικονομικό αλλά κυρίως το πολιτικό κόστος για το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα εκτιμάται με σοβαρότητα και ανάλογες προετοιμασίες για να το προστατεύσουν από το σοκ είναι καθοδόν, ευδιάκριτες για όσους θέλουν να τις δουν.

Στο εσωτερικό η διαχείριση του κράτους βαίνει προς πλήρη διάλυση. Το τελευταίο επεισόδιο με την διάλυση της τεχνοκρατικής ομάδας της Βουλής για τον προϋπολογισμό και την διαχείριση των πόρων του κράτους που αποκάλυψε μεγάλο μέρος της αλήθειας και ο τρόπος που το κατεστημένο αντέδρασε επιβεβαιώνει την σκλήρυνση της στάσης του και την ραγδαία αποστασιοποίηση σημαντικών στελεχών του κρατικού μηχανισμού από την γραμμή της πολιτικής ηγεσίας.

Ακόμη έγινε πλέον προφανές ότι κάθε ψεγάδι κοινωνικής δικαιοσύνης εξανεμίστηκε καθώς τα βάρη βαίνουν αυξανόμενα στις αδύναμες τάξεις ενώ το κατεστημένο παραμένει στο απυρόβλητο και η φοροδιαφυγή και κάθε είδους κατασπατάλησης των δημόσιων πόρων έχει επιδεινωθεί.

Η συνεχιζόμενη ουσιαστικά λευκή απεργία των εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών με την παράλληλη διετή αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να τους διαχειριστεί με καταστροφικές συνέπειες στην διαθεσιμότητα πόρων εν μέσω σοβαρότατης ύφεσης της οικονομίας είναι μια άλλη ένδειξη διάλυσης.

Κάθε προσπάθεια περιορισμού του δημόσιου τομέα έχει αποτύχει και τα παραμύθια περί ΔΕΚΟ, εφεδρείες και τα άλλα παραμένουν παραμύθια.

Πλέον σημαντικές όμως είναι οι ενδείξεις διάλυσης του κυβερνητικού σχήματος με παράλληλα παρόμοια συμπτώματα στην κύρια αντιπολίτευση καθόσον και στους δύο σχηματισμούς το `βαθύ` τους μέρος αντιδρά επιτυχώς σε κάθε κίνηση που θα τους εξέθετε  σε λογοδοσία μια και δεν βλέπουν αντίπαλο δέος που να τους υποχρεώσει.

Και τόσα άλλα…..

Ξέρω ότι πολλοί κατατάσσουν άτομα σαν εμένα στις Κασσάνδρες μια και τα μηνύματα που φέρνουμε πάνω από δύο χρόνια τώρα είναι δυσάρεστα και πικρά. Ακόμη ίσως η ιστορία της νεώτερης Ελλάδας όπως πολλοί την γνωρίσαμε τελειώνει και ίσως και τα πικρά μηνύματα είναι πλέον ανήμπορα να διεγείρουν την κοινωνία και να σταματήσουν την πορεία της προς το τέλος που σημαίνει δυστυχία, διχόνοια, εξαθλίωση και περιπέτειες όλων των ειδών που τα πρώτα τους σημάδια είναι στον ορίζοντα. Μπαίνουμε σε μια περίοδο μεσαιωνική μέσα από την οποία θα ξεπηδήσει μια άλλη Ελλάδα αγνώριστη.

Θα ήθελα όμως τους νεώτερους που είναι το λιγότερο υπεύθυνοι αλλά γαλουχημένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα που χτίσαμε εμείς οι γεροντότεροι να τους προτρέψω να διαβάσουν το άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Γιάννη Μαρίνου που γράφτηκε το 1992 και αναδημοσιεύτηκε αυτήν την Κυριακή στην εφημερίδα Το Βήμα αποσπασματικά και συζητά για την κοινωνία των καραγκιόζηδων το πρότυπο αυτό που τόσο πολύ απάντησαν στα χρόνια της μόρφωσης τους. Να δουν τον ρόλο του πρωταγωνιστή αλλά και του Χατζιαβάτη, του μπάρμπα Γιώργου, του Πασσά και των κοτζαμπάσηδων και να διαλέξουν ποιον ρόλο θέλουν να παίξουν στην ζωή τους μια και η τωρινή μας κοινωνία τους έχει όλους. Μπορεί να μην διαλέξουν κανένα από αυτούς πετάγοντας τις αλυσίδες και χτίζοντας την δική τους κοινωνία. 

Κ. Βλαχοδήμος                                                                    4 Σεπτεμβρίου 2011

Πραγματικό `Πόθεν Έσχες` και ασυλία

Είναι πραγματικά εξοργιστικό να παρακολουθεί κανείς τις διάφορες ανακριτικές η άλλου είδους επιτροπές και δίκες γύρω από την κατάχρηση δημοσίων πόρων που καταλήγουν στο τίποτα. Παράλληλα τα ΜΜΕ χτίζουν γύρω από την κάθε υπόθεση πυκνά σύννεφα αδιαφάνειας, παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας με  φαντάσματα πολιτικής η οιασδήποτε άλλης ασυλίας και παραγραφών, ακόμα και προστασίας των υπευθύνων από το Σύνταγμα. Στέλνοντας έτσι εγκλήματα κατά του έθνους στις καλένδες. Είμαστε στο ναδίρ κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και όμως υπάρχει τρόπος να βγούμε από αυτό το τέλμα, παρόλα τα τείχη προστασίας που έχει υψώσει το πολιτικό κατεστημένο με τα πλοκάμια του. Τον παρουσίασα σε άρθρο μου πριν δύο σχεδόν χρόνια `1` . Τρόπος απλός και αποτελεσματικός αν οι πολίτες τον απαιτήσουν με πυγμή, μια και η εφαρμογή του θα υποχρεώσει την διαφάνεια της διαδικασίας και τον διαχωρισμό όσων θα προκύψει ανάγκη να ελεγχθούν από τους ελεγκτές. Είναι η σχετικά απλή διαδικασία ενός πραγματικού `Πόθεν Έσχες` που ξεπερνά όλα τα εμπόδια περί κάθε είδους ασυλίας και φτάνει στην καρδιά κάθε παράβασης μέσα στα πλαίσια της λογικής αλλά και του Συνταγματικού Χάρτη. Η διαδικασία θα μπορούσε να εφαρμοσθεί ως εξής.

Σε μια διαδικασία πλήρους διαφάνειας, ισχυρή ελεγκτική αρχή από αδιάβλητους δικαστικούς και φοροελεγκτές, υπάρχουν ευτυχώς ακόμη τέτοιοι, να μας καλέσει όλους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, με μια σειρά προτεραιότητας σχετική με την πραγματική οικονομική μας επιφάνεια, την ανάμιξή μας στη δημόσια διοίκηση και τα πλοκάμια της, στα μέσα ενημέρωσης και τον επιχειρηματικό χώρο, με τα διαθέσιμα μηχανογραφικά στοιχεία και να μας  βάλλει εμπρός στην εξής πρόκληση.

Κυρίες η/και Κύριοι από τον έλεγχο των φορολογικών σας δηλώσεων τα τελευταία ας πούμε 20 χρόνια προκύπτουν εισοδήματα τα οποία λαμβάνοντας υπόψη έξοδα διαβίωσης και ανακεφαλαίωση των υπολοίπων καταλήγουν σε περιουσία Α. Από την έρευνα των περιουσιακών σας στοιχείων ανά την υδρόγειο σήμερα προκύπτει ότι έχετε Β. Το δημόσιο προχωρεί στην άμεση προσωρινή κατάσχεση της διαφοράς. Έχετε δύο μήνες να προσφύγετε στα δικαστήρια. Εάν δεν προσφύγετε η κατάσχεση καθίσταται μόνιμη και η πολιτεία προχωρεί στην επιβολή ποινών για τις πράξεις που δημιούργησαν παράνομα τα επί πλέον περιουσιακά στοιχεία. Εάν προσφύγετε στην δικαιοσύνη και δικαιωθείτε θα σας επιστραφούν τα κατασχεθέντα.  Δηλαδή φέρτα δω τώρα και το τώρα είναι η λέξη κλειδί.

Βεβαίως μια τέτοια εξέλιξη προϋποθέτει πραγματικά ενεργούς πολίτες και μια εθνική κυβέρνηση απεξαρτημένη από το πολιτικό κατεστημένο. Έτσι το βάρος πέφτει πάλι στον καθένα μας που πρέπει να κοιτάξει στον καθρέφτη για να δει τον υπεύθυνο αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να μαντέψει τις αντιδράσεις της παγκόσμιας κοινωνίας και των χρηματαγορών  αφού θα βρούμε πολλά από τα λεφτά που `χάθηκαν` από την περιουσία του Δημοσίου.

Για το μέλλον των παιδιών μας είναι απόλυτη ανάγκη να ενεργοποιηθούμε σήμερα `2`.

Κ. Βλαχοδήμος                                                        6.8.2011

1:http://www.diplomatikoperiskopio.com/index.php?option=com_content&view=article&id=601:2010-07-29-10-44-20&catid=47:2008-05-31-14-25-11&Itemid=75

2:http://www.diplomatikoperiskopio.com/index.php?option=com_content&view=article&id=826:2011-07-31-17-31-55&catid=47:2008-05-31-14-25-11&Itemid=75

Μπορούμε

Μέσα στην καταιγίδα της αρνητικής ενημέρωσης από τα ΜΜΕ δεν είναι παράδοξο το γεγονός μιας εξαπλωνόμενης ψυχικής και νευρικής κατάπτωσης των ατόμων της Ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα μια και η κυβέρνηση αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και πνευματικού κόσμου αμφισβητείται και τα μηνύματα τους έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, Μια μεγάλη προσπάθεια είναι αναγκαία για να μας θυμίσει ότι παρόλη την σοβαρότητα της κρίσης που διερχόμαστε η κοινωνία μας έχει πολλά θετικά ερείσματα που με πολύ κόπο και παρά τις ατασθαλίες του κομματικού κατεστημένου έχει χτίσει και αποτελούν ένα και το μοναδικό εφαλτήριο για ένα θετικότερο μέλλον για το έθνος. Για να ενεργήσουμε σαν μια άλλη Ισλανδία μας λείπει μόνον ένα στοιχείο, δυστυχώς δύσκολο να ξαναχτίσουμε γρήγορα, η κοινωνική συνοχή.

Με πολύ απλά λόγια, σαν απόφθεγμα στοιχείων διεθνών οργανισμών, διαθέτουμε μέσα και έξω από την χώρα αξιόλογους ανθρώπινους πόρους. Ό Έλληνας είναι από την φύση του οξύνους και ευρηματικός άνθρωπος. Εδώ δεν επιχειρείται κολακεία. Η εκτίμηση αυτή έχει έρθει πολλές φορές από ξένους ανθρωπολόγους που την συμπληρώνουν πάντα με την ατελείωτη λίστα των αδυναμιών της φυλής. Και αναγνωρίζουν την συνέχεια της φυλής από αυτά τα χαρακτηριστικά.

Έχουμε υποδομές μιας ανεπτυγμένης χώρας, επιχειρηματικό κεφάλαιο, ασύγκριτα υψηλό για μια χώρα δέκα εκατομμυρίων, όπως η ναυτιλία, μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά, τομέα υπηρεσιών με μοναδικά δυναμικά πλεονεκτήματα όπως ο τουρισμός και ένα κλίμα που μπορεί να στηρίξει μια γεωργία για παραγωγή των πλέον υψηλής ποιότητας προϊόντων για τον οικονομικά εύρωστό κόσμο. Τέτοια ερείσματα είναι σπάνια για μια μικρή χώρα και αν δεν τα κατασπαταλήσουμε η αφρόνως παραχωρήσουμε και εφόσον τα διαχειριστούμε χρηστά μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση της κοινωνίας σε αυτήν την δύσκολη στιγμή και να βάλλουν την χώρα σε μια ζηλευτή θέση ανάμεσα στα αλλά έθνη για τους άπονους μας.

Με τέτοια δεδομένα είναι προφανές ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα αρκεί να στρωθούμε στη δουλειά όλοι μας, πέρα από την προσπάθεια για τον άρτον τον επιούσιον, σε πράγματα που δεν κάναμε μέχρι τώρα και που γίνονται όλο και ποιο προφανή καθώς ο χρόνος κυλά. Όλα είναι δυνατά αν ο καθένας μας θελήσει και είναι πράγματα που αφορούν τον κάθε ένα. Και για το άτομο τίποτα από αυτά δεν είναι επαναστατικό η ακατόρθωτο. Απλώς χρειάζεται μεγάλη επιμονή και συνέπεια και γιαυτό με την υπάρχουσα νοοτροπία γίνονται μια πραγματική πρόκληση επιβίωσης του έθνους. Ένα περίγραμμα της προσπάθειας για τον απλό πολίτη  ακολουθεί.

Να συμβάλλει ενεργά στην ανοικοδόμηση του πυρήνα της κοινωνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας, της οικογένειας. Αυτού του δυναμικού πυλώνα που βοήθησε τόσες προηγούμενες γενεές να επιβιώσουν κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες  ανέχειας και που αποσυντεθεί σήμερα στο βωμό του αδυσώπητου καταναλωτισμού.

Να συμμετάσχει ενεργά στην αναδόμηση της επιχειρούμενης περιφερειακής αναδιάρθρωσης και διαχείρισης των διατιθέμενων πόρων σε αυτό το επίπεδο με συμμετοχή σε εκκλησίες πολιτών που δραστηριοποιούνται στην επίβλεψη των δημοτικών και περιφερικών αρχόντων όπως σε πολλές άλλες χώρες.

Να απαιτήσει την εκ βάθρων αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης σε ένα σχήμα, μέγεθος και ποιότητα ανάλογα με το μέγεθος της χώρας, το δημιουργικό της δυναμικό και το επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης του Έθνους.

Να στηρίξει ενεργά, επιδιώκοντας με συμμετοχή σε σχετικές συζητήσεις είτε κατ` ιδίαν η σε δημόσιες συναντήσεις την πλήρη αναμόρφωση της παιδείας με δύο βασικούς στρατηγικούς άξονες. Έναν μεσοχρόνιο που αφορά στην μόρφωση της νεολαίας για να αντιμετωπίσει την σημερινή πραγματικότητα σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, οπλισμένη πάνω από όλα με την ανεκτίμητης αξίας εθνικής μας πολιτιστικής κληρονομιάς. Και έναν αμέσου ανάγκης για την αποτελεσματική επιμόρφωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που θα αντιμετωπίσει την πρόκληση επαγγελματικού αναπροσανατολισμού απροετοίμαστο καθώς οι οικονομικές δομές θα αναθεωρούνται εκ βάθρων και εξαιρετικά χρήσιμοι ανθρωπινοί πόροι θα απελευθερώνονται ιδίως από τον δημόσιο τομέα.

Ποιο πέρα, στον χώρο της εργασίας να προβάλλει την ριζική διαφορά ανάμεσα στη σκληρή δουλειά για το μεροκάματο που είχε σαν αξία την επιβίωση της οικογένειας κάποτε και του ενός εκατομμυρίου συν υπαλλήλων του δημόσιου τομέα που μέσα από συντεχνιακά μορφώματα αποδίδουν ελάχιστα και αμείβονται με παχυλούς μισθούς. Να απαιτήσει την δημιουργία διχτυού κοινωνικής ασφάλισης για τους αδύνατους και ιδιαίτερα φτωχούς συνταξιούχους, ανέργους και άτομα με ειδικές ανάγκες, Ειδική μέριμνα για επιχειρηματίες που προσπαθούν αλλά αστοχούν.

Να απαιτήσει την κατάρτιση εθνικού πλαισίου οικονομικής ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας που δεν πρέπει να συγχέεται με σχέδια ανάπτυξης του κρατικού τέρατος όπως γίνεται μέχρι σήμερα και που μας κατέταξε στον πυθμένα της λίστας παραγωγικότητας παγκόσμια.

Να πιέσει για την συγκρότηση σχεδίου μετανάστευσης συμβατό με τις τάσεις στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριους άξονες αποτροπή μετανάστευσης της αναντικατάστατης νεολαίας μας και την πλήρη κοινωνική απορρόφηση ξένων που έχουν το δυναμικό να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη και που εγκαθίστανται στην Ελλάδα κάτω από καθαρούς κανόνες.

Να απαιτήσει την άμεση και με συνοπτικές διαδικασίες εφαρμογή ενός αποτελεσματικού πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες με προτεραιότητα κραυγαλέες περιπτώσεις κατάχρησης δημόσιου χρήματος και νεοπλουτισμού.

Να πείσει για την επείγουσα δημιουργία αποτελεσματικού σχεδίου σύλληψης και διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και άλλων καταχρασμένων οικονομικών πηγών που σήμερα βρίσκονται στο απυρόβλητο προς εξασφάλιση πόρων για την εφαρμογή των ανωτέρω.

Και τέλος, αλλά εξόχου σπουδαιότητας στον πολιτικό στίβο, να ασκήσει την μέγιστη δυνατή πίεση  στους λιγοστούς ανθρώπους που έχουν διατηρήσει την αξιοπρέπεια τους από κάθε πολιτικό σχήμα, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να προκαλέσουν έστω και αργά το πολιτικό γεγονός που θα επιτρέψει τον σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης με σημαντικά ενισχυμένες εξουσίες από το παρών κοινοβούλιο. Δεν είναι δυνατόν να μη συγκρίνει κανείς τους πολιτικούς που πέθαιναν στην ψάθα για το καλό της πατρίδας κάποτε με την σύγχρονη εικόνα του διαπλεκόμενου πολίτικου με μηδενικά εθνικά  και ηθικά ερείσματα που καταλήγει αυτός και τα πλοκάμια του  σε κατοχή πελώριας περιουσίας από δημόσιους πόρους χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο. Μια τέτοια κυβέρνηση να εξοπλιστεί με τα μέσα και τον χρόνο για την διαχείριση της παρούσης κρίσεως και να προχώρηση στην διαδικασία ουσιαστικής αναθεώρησης του ταλαιπωρημένου από εξουσιοθήρες Συνταγματικού Χάρτη της χώρας με σκοπό την πλήρη ανανέωση του πολιτικού κατεστημένου.

Εν κατακλείδι, ο απλός πολίτης να πάρει αυτό το μήνυμα, που είναι μήνυμα ελπίδας, να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να γίνει ενεργό μέλος στα κοινά. Και αυτή η συμμετοχή να ξεπεράσει τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Ο πολίτης να αναμίξει τα χνώτα του με τα χνώτα των συμπολιτών του. Πέρα από τις πολύ χρήσιμες ιστοσελίδες να κτίσει τις πραγματικές εκκλησίες του για να επιβάλλει την θέληση του που τόσο πολύ έχει παραμεληθεί λόγω της δικής του απαθείας. Ο καθένας να συνεισφέρει όσο μπορεί. Αυτό το λίγο θα κάνει την ουσιαστική διαφορά. Πρέπει να αντιληφτεί ότι το έθνος έχει πολλά πλεονεκτήματα και πόρους αλλά ότι απελπισμένος, μοιρολάτρης, ηττοπαθείς  και απομονωμένος θα χαθεί. Όντας ενεργό μέλος μιας δεμένης οικογένειας, μιας εκκλησίας των πολιτών, ενός υγιούς εργατικού κινήματος που πρέπει να ξανακτίσει εκ βάθρων και της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολο της έχει τη δύναμη να αποφασίζει για το μέλλον του, δύσκολου, μακρινού και φτωχού αλλά αξιοπρεπούς. Πρέπει να δράσει άμεσα γι αυτό το συγκεκριμένο όραμα, ενεργά και με περίσκεψη αν θέλει να σώσει το μέλλον το δικό του, των παιδιών του και του έθνους.

Το Οθωμανικό Δόγμα και το γένος των Ελλήνων

Είμαι ένας από τους πολίτες αυτής της χώρας που οι συνθήκες της προηγούμενης μεγάλης μετανάστευσης από την πατρίδα όρισαν να ζήσω σε πολλές ξένες χώρες και να καταλήξω σε μια από αυτές για τα γεράματα μου που διανύω αυτά τα χρόνια. Όπως ο καθένας από εμάς τους μετανάστες που εδώ αποκαλούν “ομογενείς” έχω την δική μου διαφορετική ιστορία από όλες τις άλλες. Έχουμε όμως όλοι μας και πολλά κοινά. Αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα από ανάγκη, οποιαδήποτε και αν ήταν αυτή, οικονομική, πολιτική η άλλη και επωφεληθήκαμε από την φιλοξενία φίλων λαών που αν κάναμε προσπάθεια να αφομοιωθούμε κοινωνικά μας φιλοξένησαν και μας έκαναν φίλους και συμπολίτες. Και αυτό χωρίς να μας εμποδίσουν να διατηρήσουμε την Εθνική μας ταυτότητα. Ήταν τότε που διάβασα και την σύγχρονή ιστορία μας από τις πηγές τους και αντελήφθην πόσο διαφορετική ήταν αυτή που διδάχτηκα στο σχολείο.

Μια τέτοια εμπειρία μου έδειξε ορισμένα πράγματα που ίσως όσοι έζησαν στην Ελλάδα δεν είχαν την ευκαιρία να δουν, κυρίως πως αντιλαμβάνεται ο απλός ξένος πολίτης  κάθε τι Ελληνικό. Καταρχήν επειδή η μυθολογία τους και οι βάσεις των πολιτικών τους συστημάτων έχουν Ελληνικούς όρους, ιδέες και νοήματα οι άνθρωποι έχουν μια αγνή αγάπη για την έννοια Ελλάδα μια και την μαθαίνουν και την θεωρούν μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Μια Ελλάδα βεβαίως που δεν υπάρχει πια αλλά που ονειρεύονται να επισκεφτούν για να την θαυμάσουν μέσα από τα  ερείπια των μοναδικών  έργων εκείνης της εποχής. Και κάθε ένας από αυτούς τους επισκέπτες, αν τύχει να βρεθεί στην χώρα μας σε ειρηνική περίοδο, πέφτει στην παγίδα του μοναδικής ομορφιάς τοπίου με το φως και τα χρώματα που προσφέρει το κλίμα της και γίνεται εφόρου ζωής ένας Άγγελος ενός ονείρου που έζησε για τους συμπατριώτες του. Αυτή η αντίληψη που εδράζεται στην προσωπικότητα αυτών των ανθρώπων μια και μεταδίδεται από την πλέον τρυφερή ηλικία με τους μύθους είναι στην ουσία αυτό που συχνά εδώ στην χώρα μας και σε δύσκολες στιγμές αποκαλούμε Θεό της Ελλάδας και που πολλές φορές μας έβγαλε από δύσκολες περιπέτειες που προκαλούμε μόνοι μας. Αυτοί είναι και οι λόγοι που πολλοί από εμάς τους ομογενείς ερχόμαστε στην Ελλάδα συχνά και πληγωνόμαστε με αυτά που συμβαίνουν

Αλλά μαζί με αυτήν την ιδέα για το Ελληνικό ιδεώδες, μια και επισκέπτονται την χώρα μας συχνά, έχουν και μία εντύπωση για τους σύγχρονους κατοίκους αυτής της χερσονήσου. Εδώ δεν πρόκειται για ιδεολογίες και εθνικισμούς. Ξέρουν ότι, όπως και για το δικό τους έθνος, καμία φυλή δεν είναι καθαρή στην Ευρώπη αλλά πέρα από θρησκευτικές και πολιτικές επιρροές τα ήθη και έθιμα όπως και η γλώσσα των κάτοικων παραμένουν διαχρονικά αναλλοίωτα, σημάδι αδιάσειστο κάποιας συνέχειας της φυλής. Και είναι αυτά τα έθιμα όπως η αγνή φιλοξενία, η ανάγκη για ειλικρινή επικοινωνία και τα σημάδια κοινωνικής καταπίεσης, όπως εκφράζονται στην μουσική και την ποίηση του,  που δίνει τις επιπρόσθετες εμπειρίες στον ξένο και τον κάνει να αγαπήσει πέρα από το ιδεώδες και τον σημερινό κάτοικο σαν άτομο.

Τα πράγματα αλλάζουν δραματικά όταν κοιτάξει την κοινωνική δομή. Ξαφνικά τα ίδια φιλόξενα άτομα της φωτίζονται από κανόνες λειτουργίας της που έρχονται από τα βάθη των αιώνων της Οθωμανικής κατοχής, κανόνες που αντισταθήκαν με επιτυχία σε κάθε προσπάθεια αλλαγής τους στην  ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Και αυτό ενώ ακόμη και στην ίδια την Τουρκία κάτι αναγεννιέται. Πολιτικές συγκυρίες, όπως η παρούσα και εξωτερικά γεγονότα ντύνουν τους πρωταγωνιστές αυτής της δομής με διάφορα ονόματα κάθε φορά αλλά στην ουσία παραμένουν οι ίδιοι. Οι παίκτες στο παιχνίδι είναι οι αδίστακτοι κοτζαμπάσηδες με το κατεστημένο τους, οι ανήμποροι ραγιάδες που απελπισμένοι γονατίζουν κάτω από τον ζυγό για να επιβιώσουν, αυτοί και οι απόγονοί τους με την ελπίδα μιας αλλαγής, οι αγάδες με το αφιόνι της εξουσίας και ο εξωτερικός παράγοντας που προωθεί τα συμφέροντα του χρησιμοποιώντας πράκτορες του να οδηγούν τα γεγονότα. Ακόμη και ένας απλός παρατηρητής μπορεί να δει αυτή τη δομή σήμερα. Αν κάτι διαφέρει αυτή τη φορά είναι η αδυναμία του κατεστημένου για πλήρη αδιαφάνεια και παραπληροφόρηση από τα εντόπια ΜΜΕ καθώς ο απλός πολίτης έχει πολλούς και διεθνείς διαύλους επικοινωνιών.

Με αυτό το υπόβαθρο φτάνοντας στην Αθήνα πριν λίγες μέρες προσπαθώντας να πάρω μια ιδέα του πως πληροφορείται ο πολίτης από τα εθνικά ΜΜΕ για τις εξελίξεις στράφηκα προς την τηλεόραση και έμεινα άφωνος. Από τα έξη δυαδικά ιδιωτικά κανάλια που έχω πρόσβαση τα τέσσερα, και μάλιστα μεγάλης ακροαματικότητας, εκπέμπουν σειρές που ομιλούν στην Τουρκική γλώσσα σε πολύ μεγάλα διαστήματα. Επί πλέον όλα αναμασούν στα παράθυρα τους τα ίδια πολιτικά και οικονομικά θέματα μέσα σε σύγχυση λες και έχουν βαλθεί να κρατήσουν τους πολίτες αιωρούμενους σε ένα νέφος αβεβαιότητας, ανασφάλειας και απελπισίας. Δεν μπόρεσα παρά να το συνδυάσω με την κατάντια της γλώσσας μας από τα πειράματα του αριστερόστροφου πνευματικού μας κόσμου και την λαίλαπας της αγγλοσαξονικής κουλτούρας. Έψαξα να βρω κάποιο σχόλιο στα ΜΜΕ για αυτή την κατάσταση χωρίς επιτυχία. Και μετά το μυαλό μου πήγε στον Τούρκο στοχαστή και νυν υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας για την αξιόλογη δουλειά του γύρω από το Νέο-οθωμανικό Δόγμα και κατέληξα ότι το Έθνος δεν έχει πολύ χρόνο εάν δεν θέλει να μεταβληθεί σε “ομογένεια” στο παλαιό Ελληνοεβραικό μοντέλο.

Θα διακινδυνεύσω λοιπόν μια παρατήρηση γύρω από τα όσα συμβαίνουν στην Ελληνική κοινωνία σήμερα. Οι ξένοι ιθύνοντες έχουν δυσκολία με τους πολίτες των χωρών τους να ωθήσουν την Ελλάδα κάτω από μια νέα Οθωμανική ομπρέλα γιατί αυτό θα θεωρηθεί μέγιστο πολιτιστικό πλήγμα για τον Δυτικό κόσμο, προσπαθούν επομένως να βοηθήσουν τους απλούς Έλληνες να πραγματώσουν το όνειρό τους και να ενσωματωθούν πλήρως με την κοινωνία των Ευρωπαϊκών χωρών. Και αύτη η υποστήριξη είναι αποφασιστικής σημασίας. Οι συζητήσεις και αποφάσεις για την διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα είναι απόρροια της πολιτικής βούλησης του Δυτικού κόσμου για την Ελλάδα. Το πρόβλημά είναι οι αντιδρούσες Οθωμανικές δομές της Ελληνικής κοινωνίας που δεν έχουν απέναντι τους το αντίπαλο δέος και αυτό μόνον οι απλοί Έλληνες πολίτες μπορούν να το λύσουν. Πρέπει να καταλάβουν όμως ότι χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται