Τα δραματικά γεγονότα των Βρυξελλών, τα οποία ο γράφων έζησε από πού κοντά, σαν παλιός μετανάστης και μόνιμος κάτοικος της, είναι σίγουρο ότι επιτέλους αφυπνίζουν τους πολίτες της Δυτικής Ευρώπης. Τούτο καθώς βλέπουν πλέον καθαρά ότι το πολιτισμικό μοντέλο και ο τρόπος διαβίωσης τους, που πάσχισαν αιώνες μέσα από πολέμους και δυστυχίες να φτιάξουν, απειλούνται άμεσα. Διακρίνουν ότι τα ανέμελα μετά πολεμικά χρόνια κάτω από την προστασία της Αμερικανικής ασπίδας τελείωσαν οριστικά. Ότι πρέπει να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους. Αλλιώς, αργά η γρήγορα, το Ευρωπαϊκό όνειρο θα σβήσει για άλλη μια φορά και οι κοινωνίες που το συνθέτουνθα αλλοιωθούν από οπισθοδρομικές δυνάμεις μίσους και καταστροφής.
Στο άρθρο του ΔΠ “Η Νεοελληνική κοινωνία σε επιθανάτιο ρόγχο” * γίνεται προσπάθεια να προβληθεί, σαν συνέπεια αυτών των κοσμογονικών εξελίξεων, η άμεση απειλή ιστορικής εξαφάνισης του νεοελληνικού έθνους. Μια ακόμη απελπισμένη φωνή που προσπαθεί να περάσει το μήνυμα “μην περιμένουμε από κανέναν να μας βοηθήσει αν δεν έχει συμφέρον, πρέπει να δράσουμε σαν κοινωνία και να πάρουμε την μοίρα στα χέρια μας”.
Η σημασία της κοινωνικής συνοχής και η ανάγκη θυσιών για την προστασία της είναι θέματα συχνής αναφοράς παρατηρητών που χλευαστικά αποκαλούνται αιθεροβάμονες η Κασσάνδρες, άτομα χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Μόνο που τώρα η πραγματικότητα ξεπρόβαλλε τόσο απειλητική που αποδεικνύει ότι οι σκέψεις τους και τα καλέσματα τους έπρεπε να εισακουστούν
Τι θα δίναμε άραγε για να προστατεύσουμε την πατρίδα που κράτησαν με αίμα οι πρόγονοι μας για να μας την παραδώσουν ελεύθερη; Αυτό είναι το ερώτημα που μένοντας αναπάντητο στέλνει τους Έλληνες ταχύτατα στα ντουλάπια της ιστορίας.
Πάρα πολύ δύσκολά τα πράγματα και χρειάζεται δράση επειγόντως. Ο ρόγχος του θανάτου της κοινωνίας είναι πλέον τόσο δυνατός που μόνο κουφοί δεν τον ακούν. Η πλειονότητα των πολιτών αισθάνονται ανήμποροι, εγκαταλειμμένοι και ακέφαλοι. Περιμένουν να διατυπωθούν προτάσεις για δράση. Αισθάνονται ότι θα είναι σκληρές και επίπονες. Θα μας φέρουν σε σύγκρουση με ισχυρές δυνάμεις.
Περιμένουν τον πραγματικό της πνευματικό κόσμο και όχι αυτόν που έφερε την καταστροφή να εγερθεί. Περιμένουν να πειστούν ότι δεν είναι ζητιάνοι του καθ΄ ενός. Είναι απόγονοι ενός λαού με πελώριες ιστορικές ρίζες. Ενός λαού που απορρόφησε πολλές απειλές.
Απέναντι σ’ αυτήν την υπαρξιακή απειλή για τους σκεπτόμενους Έλληνες ούτε η συνθήκη του Schegen, ούτε το Ευρώ, ούτε η Ευρώπη, ούτε ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν ιδέα έχουν προτεραιότητα πλέον. Η κοινωνία μας πεθαίνει χωρίς ουσιαστική βοήθεια από πουθενά γιατί οι μεγάλοι αυτού του κόσμου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την πατρίδα μας σαν χαβούζα δύστυχων ανθρωπίνων υπάρξεων και οι πολιτικές μας ελίτ το δέχτηκαν.
Είναι απολύτως επείγουσα ευθύνη αυτού του πραγματικού πνευματικού κόσμου να οδηγήσει τους πολίτες για δράσεις και απαιτούμενες τεράστιες θυσίες πριν ο ασθενής τελειώσει.
Χρειαζόμαστε επειγόντως Εθνική Κυβέρνηση με ενισχυμένες εξουσίες να συντάξει και εκτελέσει στρατηγικό σχέδιο για πολιτειακή αναθεώρηση, αναδόμηση του κρατικού μηχανισμού και αντιμετώπιση της άμεσης απειλής αφανισμού του Έθνους. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια εναλλακτικών πολιτικών με ιδεολογικά κριτήρια.
